بعد از پذیرش «قطعنامه 598 » توسط جمهوری اسلامی ایران، رژیم بعثی عراق حمله سراسری خود را به غرب، جنوب و جبهه میانی کشورمان شروع و در برخی مناطق پیشروی کرد.
لشکر 10 سیدالشهدا (ع) در آن زمان و بعد از عملیات پیروزمندانه «بیت‌المقدس 6 » پدافند(حفظ) «قله شیخ محمد» ماؤوت را بر عهده گرفته بود.
با توجه اینکه نیروهای عراق در منطقه جنوب پیشروی زیادی کرده بودند، به لشکر 10 سیدالشهدا(ع) مأموریت داده شد سریعا از غرب به جنوب کشور منتقل و در جاده اهواز- خرمشهر با دشمن مقابله کند. به این ترتیب که ابتدا از پیشروی «لشکر 3 زرهی» عراق جلوگیری کرده و سپس طی یک عملیات عراق را به پشت مرزها عقب براند.
اهمیت عملیات بازپس‌گیری مناطق از دست رفته کشورمان در آن مقطع بسیار زیاد بود چون عراق به 15 کیلومتری اهواز و سه‌راه «صاحب‌الزمان (عج)» رسیده بود و اگر نیروهایش از محورهای جاده اهواز- جفیر و زید در سه‌راه یاد شده الحاق (به هم می‌رسیدند) می‌کردند، اهواز سقوط می‌کرد.
در نیمه شب 67/5/1 به «تیپ حضرت زهرا (س) لشکر 10 سیدالشهدا(ع)» به فرماندهی سردار خادم ماموریت داده شد تا به جاده اهواز- خرمشهر اعزام و با لشکر 3 زرهی گارد ریاست جمهوری عراق مقابله کند.
این لشکر کاملا مسلح و باتجربه در مقابل تیپ حضرت زهرا(س) که حتی هر سه گردان زیرمجموعه آن کامل نبود،قرار گفت. «گردان امام حسن (ع)» به فرماندهی شهید «سعید تراب»،«گردان امام حسین(ع)» به فرماندهی برادر جانباز «محمد اسماعیلی» و «گردان حضرت زینب(س)» به فرماندهی «حمیدرضا راستگو» زیر نظر و فرماندهی تیپ حضرت زهرا (س) یعنی سردار خادم در حالی وارد منطقه شدند که نمی‌دانستند خط مقدم دقیقا کجاست یعنی کجا باید با دشمن مقابله می‌کنند.اصلا کسی فکر نمی‌کرد عراق تا سه راه امام زمان (عج) پیشروی کرده باشد.
نیمه‌های شب بود که در منطقه «پادگان حمید» و «زید»، درگیری با لشکر 3 زرهی عراق شروع شد. درگیری در منطقه استقرار دو گردان سمت راست جاده یعنی حمید و زید و گردان مستقر در سمت چپ جاده با دشمن آنقدر شدید و نزدیک بود که شلیک گلوله‌های «آر.پی.جی» روی تانک‌ها کارساز نبود و بعضی از تانک‌ها با پرتاب نارنجک به داخل آنها منهدم می‌شدند.
دیگر جنگ تن به تن شروع شده بود. نیروهای شجاع تیپ حضرت زهرا (س) مردانه جنگیدند و هر چند تعداد زیادی از نیروهای اسلام همچون سعید تراب، حسین مرادی، جواد رسولی و... به شهادت رسیدند اما آنها ضمن وارد آوردن تلفات سنگین به لشکر 3 زرهی عراق و حتی به هلاکت رساندن فرمانده آن لشکر که برادرزاده صدام بود، باعث شدند نیروهای بعثی تا پشت مرز پاسگاه زید عقب‌نشینی کنند بنابراین هیچگونه الحاقی بین نیروهای عراقی مستقر در جناح‌های درگیری صورت نگرفت و اهواز از خطر سقوط رهایی یافت.
دراین عملیات، رزمندگان اسلام مردانه جنگیدند و تعدادی از آنها در رزمی نابرابر، مظلومانه شهید شدند. ولی آنچه برتری داشت تقوا و شجاعت رزمندگان دلیر تیپ حضرت زهرا (س) لشکر 10 سیدالشهدا بود.
لشکر 10 ، دوم مردادماه سال 1367 با سازماندهی تیپ‌های یکم و دوم به فرماندهی حمید تقی‌زاده و حاج عباس قهرودی، عملیات دیگری در شملچه با نام «الغدیر» انجام داد. در آن عملیات «تیپ 12 » مکانیزه عراق منهدم و به سمت مرزهای بین‌المللی عقب‌نشینی کرد. لشکر 10 در آن عملیات با دادن کمترین شهید،تعدادی زیادی از دشمن را به هلاکت و تعدادی را هم اسیر کرد.
منبع: ایسنا