پایگاه خبری تحلیلی هزارماسوله17:38 - 1399/04/13

نبرد فرزندان اورامان با آتش!

سه تن از فرزندان اورامان در نبرد با آتش، عاشقانه جان خود را برای زنده‌ماندن طبیعت هدیه دادند و شعر معروف «چو ایران نباشد تن من مباد» را به درستی ترجمان کردند.

به گزارشهزار ماسوله، در روزگار غریبی که ویروسی ناشناخته دنیا را محصور خود می‌کند و انسان‌هایی که حاضر نیستند برای نجات جان هم نوع خود یک ماسک بزنند، هستند کسانی که برای هدف و آرمان‌هایشان، خود را به آتش می زنند.

 

هشتم تیر ماه در تاریخ افتخارآفرینی قهرمانان ملی ما ماندگار شد و یادآور جانفشانی فرزندان اورامان خواهد بود.

 

«مختار خندانی، یاسین کریمی و بلال امینی» سه فرزند اورامان و قهرمان زاگرس نشین داستان ما، پیکر سوخته ی خود را عاشقانه در کف دست گرفتند و فدای بوزین و مرخیل کردند. 

 

بوزین و مرخیل که با کشور عراق هم مرز است در شهرستان پاوه واقع شده و زیستگاه شوکا یا گوزن مینیاتوری، پلنگ، خرس، سنجاب و... است که این روزها بختک سیاه آتش سوزی به جان آن افتاد و هشت شبانه روز شعله های آتش بیش از هزار و ۵۰۰ هکتار از مراتع و جنگل های بکر آن را به خاکستر تبدیل کرد. 

 

در فراق این سه فرزند اورامان که انسانیت و بزرگی را به درستی معنا بخشیدند، مطلب ها نوشتند. فداکارانی که در قالب سمن ها ارزش های والای انسانی را برجسته کردند.

 

همواره مشارکت مردم و تشکل های مردم نهاد می تواند دولت ها را در حفظ طبیعت به عنوان سرمایه ی ملی یاری کنند. دولت یازدهم و دوازدهم که همواره بر فعالیت های داوطلبانه و مشارکت گسترده سازمان‌های مردم نهاد در همه حوزه ها تاکید داشته، در این راستا می تواند با حمایت و تشویق دلسوزان و فعالان زیست محیطی منطقه اورامانات بر جمعیت انجمن های زیست محیطی برای مقابله با آتش سوزی های احتمالی بیافزاید. 

 

نباید فراموش کنیم که افزایش اعضای سمن ها انتشار فرهنگ زیست محیطی در بین مردم را نیز ارتقا می بخشد، زیرا زندگی ما بر پایه محیط زیست است و محیط زیست بستر سلامت بوده و کلیه جنبه های زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهد. 

 

فارغ از تلاش و تشویق در جهت مشارکت مردم برای خاموشی آتش سوزی ها، در بخش هایی از پهنه عظیم و گسترده و صعب العبور اورامانات نمی توان با نیروی انسانی و دستان خالی آن را مهار کرد.

 

زمانی که کانون‌های آتش‌سوزی و زبانه های آتش در دره ژاله می تازد و یا در صخره‌ها و دره‌ها که با مصیبت فراوان می توان از آن بالا یا پایین رفت به اوج می رسد، با کدام آتش کوبی می توان شعله های آتش را خاموش کرد؟ 

 

پرواضح است که خاموشی این حجم عظیم از آتش سوزی با دستان خالی و وسایل اندک دستی امکان پذیر نیست و نتیجه ای جز اهدای جان مختارها در اورامان و البرز زارعی ها در خائیز کهگیلویه و بویراحمد یا دیگر مناطق طبیعی نخواهد داشت؟ 

 

امیدواریم مسوولان و نمایندگان مردم در خانه ملت ناله های جگرسوز فرزندان اورامان را بشنوند و با تامین تجهیزات و امکانات، ایجاد یک پایگاه دایمی اطفاء حریق در منطقه، تربیت آتش‌نشان های حرفه ای و آموزش و تجهیز سمن های زیست محیطی دیگر شاهد پرپر شدن جوانان این مرز و بوم نباشیم.

 

مجید رحمتی خبرنگار ایرنا مرکز کرمانشاه