به گزارشهزار ماسوله، سال نودوهشت! نادرترین سال عمرم، سالی با بلایای طبیعی همچون زلزله و سیل مخرب، سال بحران های بین المللی و پیش رفتن تا جنگ، سال بحران بنزین بخاطر تصمیم یک شبه و از همه مهمترسال بحران جهانی کرونا و...
کرونایی که تمام قدرت های بزرگ جهانی را به زانو درآورده و بشر هیچگاه تا بدین اندازه به مرگ نزدیک نبوده و خطری آن را تهدید نکرده، هر کدام از 8 میلیارد جمعیت زمین شاید تنها و تنها ده روز و نهایت یک ماه تا مرگ فاصله داریم اما باز و با این حال هیچ ترس و نگرانی در خود راه نخواهیم داد، بسیاری به خاطر بی توجهی و جدی نگرفتن اتفاقات بسیار سریع پیرامونی و تعدادی دیگر شاید به خاطر امید به آینده ای روشن و مبهم! که همه بر آن مشترکیم.
درسته عید زمانیه که فقر، تبعیض، نابرابری، افسردگی، اعتیاد، خیانت، کودک کار و کوله بری و... نباشد لیکن بر حسب وظیفه شخصی و قلبی خودمان در کنار همدیگر می توانیم با انصاف، سواد رسانه ای، خوش سلیقگی در طرح دیدگاه های انتقادی، کارشناسانه و مطالبه گرانه با کلامی نافذ و هدف دار پیش قدم باشیم و با هم سرنوشتی و زندگی کنار هم، باهم و برای هم رستگار شویم و به جای انتقادات کلیشه ای، تحلیل های عام فهم جامعه شناسانه را مد نظر قرار دهیم و موجبات ریشه کن کردن فقر، شرمنده نشدن پدری جلو خانواده اش، از دست ندادن جانی بخاطر لقمه نانی و ... مهیا نمائیم.
ای کاش سال 99 کرونای تبعیض از بین برود و فقط جان طبقات بی صدا را نگیرد و شاهد اتفاقاتی بزرگ و میمون باشیم و دنبال برنده شدن نباشیم بلکه دنبال برابری و انسانیت باشیم.
ضمن تبریک سال نو بر مردم شریف، یادی کنیم از پزشکان، پرستاران، بهیاران، تکنسین ها و کادر درمانی با شرفی که آلان در جای جای کشور دل به درمان بستن و با ایثار و اهدا جانشان برای حفظ جان ما دلسوزانه کار می کنند.
جانمان فدای آنهایی که برای جان مردممان می جنگند.