پایگاه خبری تحلیلی هزارماسوله10:53 - 1398/12/23
یادداشت/کوثر فخری

همدلی‌ها نتیجه خواهد داد

این‌ اقدامات نه تنها برای حفظ حیات و میل به زندگی در کنار همدیگر است، بلکه به اثبات این است که مردمان این شهرستان و دیار نشان دادند که از ترس کمبودها به جان هم نمی‌افتند و احترام به انسانیت را سرلوحه زندگی‌شان قرار داده‌اند...

به گزارشهزار ماسوله، با وجود همه ترس هایم و با اینکه اطلاع داشتم مواردی از ابتلا به ویروس کرونا در کشورمان گزارش شده است دوم اسفندماه به تهیه گزارش انتخابات در شهرم پاوه اقدام کردم.به چند حوزه رای گیری رفتم و ازدحام و جمعیت را دیدم. اسلحه ام دستکشم بود و خودکار شخصی ام را برای نوشتن رای و گزارش با خودم همراه داشتم. اما اینها از ترسم کم نکرد. من هم می ترسیدم مبتلا شوم و کسی را مبتلا کنم!  

 

کرونا ویروس آمد و همه ما ترسیدیم. نه به دلیل ترس از مرگ، شاید بیشتر به این خاطر که می‌ترسیدیم ناخواسته ناقل و قاتل کسی باشیم. ما ترسیدیم زیرا ممکن بود کسی را گرفتار بیماری کنیم که عاشقش هستیم. ما ترسیدیم کشورمان به سختی بتواند از این بلا و مصیبت عبور کند. حالا هم می‌ترسیم، اما خیلی‌های دیگر هستند که با اینکه ممکن است بترسند و احتیاط کنند، همچنان در تلاش هستند ترس ما را کم کنند،کسانی مانند پرسنل و کادر پزشکی و پرستاری بیمارستان ها و مراکز بهداشتی...  

 

حالا تقریبا بیشتر از یک ماه است که لحظه‌ای اخبار کرونا را از کشور چین گرفته تا روستایی در پاوه گزارش می‌دهیم.ثانیه به ثانیه با این بلای ناگهانی درگیری مجازی داشته و داریم. نمی‌دانیم خودمان چقدر در حقیقت درگیر او هستیم و با هر تبی و عطسه‌ای دلمان هُری می‌ریزد.. اما از یکطرفدلمان قرص همدلی‌هاست.ما اینجا ودر اوراماناتمان و مخصوصا در شهرستان پاوه هر روز بیشتر از روزهای گذشته شاهد همدلی و اتحادی وصف ناپذیر هستیم.

 

مردم و مسئول، فقیر و غنی مرزهایش را شکسته است و همه متحدانه با یک هدف در حال مبارزه با کرونا هستیم. اگرچه گاهی این همدلی‌ها بعکس دین و باور و فرهنگ ماست. زیرامردمان این خطه از خاک ایران متدین و مهمانپذیر هستند. ولی حالا به اجبار مواجهه با این چالش مجبور به اقداماتی برخلاف میل باطنی هستند.

 

 حالا صفوف عظیم نماز جمعه شهرستان در تمام نقاطش تعطیل شده و همان نماز جماعت های معمول مساجد به جای اتصلوا می گویند با فاصله بایستید.

 

هر سال همین مواقع فضای مجازی ما مملو می‌شد از تبلیغات فراوانی که مهمانان نوروزی را دعوت به دیدن شهرستان پاوه می‌کرد. همین روزها بود که همه خانه های بوم گردی، خانه مسافرها و هتل ها رزرو می شدند و جاده‌های خطرناک و پرپیچ و خم منطقه بالاخص جاده منتهی به روستای هجیج مملو از انواع و اقسام پلاک خودروهای مختلف از سراسر کشور می‌شد. امسال اما همان روستای هدف گردشگری و خیلی دیگر از روستاها مسدود شده اند یا مردم خودجوش اجازه ورود حتی هم استانی‌ها را از سایر نقاط به آنجا نمی دهند.

 

مراسم‌های آئینی و مذهبی مانند عروسی‌ها و ختم‌ها، مراسمات تکایا و خانقاه‌ها و سایر جشن‌ها نیز ابتدا بصورت خودجوش و مردمی و سپس با توصیه‌ها تعطیل شدند.

 

رفتار مسئولین و مردم در مواجهه با این بحران در شهرستان پاوه قابل تقدیر بود.

 

 فرماندار قاطعانه عمل کرد. راه ها را بست و راهکارهای مسئولین بهداشت را جامه عمل پوشاند. نمی توان از عملکرد خوب وزارت بهداشت در این شهرستان نگفت زیرا اجحافی است در حق آنان که الحق و الانصاف تا بحال خوب عمل کردند.  

 

از همه مهم تراقدام بازاریان و اصناف در روزهای اخیر قابل ستایش است.آنها که نه تنها در قبال اقدامشان به بستن مغازه ها چیزی دریافت نمی کنند بلکه ممکن است متضرر شوند. اما به احترام خود و خانواده و همشهریانشان درها و کرکره های مغازه ها را بستند. به ضرورت اما برخی از این اصناف به ارائه خدمت اهتمام ورزیدند که این نیز نوعی ایثارگری است.

 

در روستاها اما همدلی ها بیشتر بود، جوانان تا پاسی از شب در جاده های اصلی نگهبانی می دادند که مسافران و افراد بیگانه را به شهرهای خودشان رهنمون کنند و بگویند فعلا نمی توانیم مهمانپذیران خوبی برایتان باشیم. گندزدایی و ضدعفونی معابر و کوچه ها را هم با همین همت های همدلانه هر چند روز یکبار انجام دادند...

 

تکلیف این مهمان ناخوانده زمین مشخص نیست تا چه زمانی روشن خواهد شد. نمی دانیم همین فردا و هفته‌های آینده بحران تا چه اندازه کنترل یا مهار خواهد شد. اما توصیه ها به اینکه در خانه باشیم را در همه جا می‌بینیم. اقواممان دیگر بمانند سال های گذشته به شهرستان برنگشته اند و خانه ها را سکوتی بیشتر خودخواسته فراگرفته است و مردم شهرستان در قرنطینه‌ای نانوشته مانده‌اند.

 

این‌ اقدامات و تمام این فعالیت‌هایی که ذکر شد نه تنها برای حفظ حیات و میل به زندگی در کنار همدیگر است، بلکه به اثبات این است که مردمان این شهرستان و دیار نشان دادند که از ترس کمبودها به جان هم نمی‌افتند و احترام به انسانیت را سرلوحه زندگی‌شان قرار داده‌اند.

 

فکر می‌کنم فضای مجازی و رسانه‌ای و تجربه شهرهای بزرگ در کمک به این همدلی ها موفق عمل کرد.

 

ان‌شالله همدلی‌ها نتیجه خواهد داد و شاهد ریشه‌کن شدن این بلا و بحران از سرزمین‌مان خواهیم شد.
کوثر فخری
۲۳ اسفند ۹۸