به گزارشهزار ماسوله،
درد دل و پیام مرد میانسال جوانرودی مورخ 4 مهر 99 :
دیروز مرد میانسالی از جوانرود پیامی صوتی را به پیج اینستاگرام این بنده حقیر ارسال کرد و درخواست نمود که این پیام را به صورت شعر از زبان من و دیگر والدین دل شکسته بنویس تا که شاید با خواندن این شعر دلی به رحم آید و پدر و یا مادری مورد احترام و تکریم قرار گیرد .
ایشان در پیامشان با زبانی صادقانه و ساده درخواست نمود که در شعرت بنویس که زندگی ( بعد از ازدواج ) سه مرحله است که هر مرحله تقریبا پانزده سال بوده و هر پانزده سالی درد و محنت مخصوص به خود را برای پدران دارد ( ایشان در پیامشان شاید از شدت دلشکستگی از روزگار از تشبیهاتی نام بردند که بنده به خاطر کرامت انسانی آنرا نه در متن و نه در اشعارم ذکر نکردم ) :
مرحله اول : مرد بعد از ازدواج به مدت 15 سال مثل ... به حمالی و بارکشی برای خانواده مشغول است و کسی قدر زحماتش را نمی داند .
مرحله دوم : در 15 سال بعدی پدر از روی دلسوزی قصد نصیحت اولاد خود را دارد اما متاسفانه همانند ... فقط صدایش را می شنوند و کوچکترین توجهی به حرفش نمی شود .
مرحله سوم : در 15سال سوم پدر خانواده پیر می شود اما متاسفانه به جای اینکه مورد احترام فرزندان خود قرار گیرد برعکس حتی مورد تمسخر قرار گرفته و مثل ... به ظاهر ، رفتار و گفتارش میخندند و مسخره اش میکنند .
زمانیکه این پدر عزیز این درخواست را برایم فرستاد عصر روز جمعه بود و بنده در حال مسافرت به جوانرود بودم . مجال نوشتن نداشتم اما به خاطر ایشان ، در همون خیابان های جوانرود در حین قدم زدن با خانواده موبایلم را به دست گرفتم و چند بیت شعر به شرح زیر برایش نوشتم و برایش ارسال کردم . ایشان هم پیام تشکری فرستاد و گفت که از شعری که فرستادم راضی است و بنده هم خدا را شکر کردم که توانسته ام ذره ای دلش را شاد و راضی نمایم :
ئیمڕو پێه ی وتم پیاوێک دانامه
بیکه به شێعر ئه م کورته نامه
ژیان سێ به شه له دوای ژن هێنان
به شی ئه وه ڵی حه ماڵی بۆ نان
هه ر به شێ نزیک وه پانزه ساڵه
به شی ئه وه ڵی پیاو هه رحه ماڵه
له دوای حه ماڵی دوره ی لاساری
کاتی گوێ نه دان له ئامۆژگاری
پیاو ئێژی روڵه ؛ ئه م رێگه ڕاسه
ئه و ئه ڵی لایوه ئه م قسه و باسه
پانزه ساڵه که ی ئاخر خه مینه
پیاو جیگه ی گاڵته هه م پێکه نینه
پیاو له ماڵی خوی نیه حورمه تی
بێ حه ده دایم خه مو خه فه تی
رێبوار مه شکینه دڵی ئه م پیاوه
بینێره بۆ ئه و تۆ ئه م هونراوه
خوایا هه ر پیاوی ئاوایه حاڵی
هیدایه ت بده ی ماڵ و مناڵی
شاید بنده توانسته باشم با این چند بیت شعر در آن لحظه دل آن مرد میانسال را اندکی شاد و راضی کنم اما قطعا با چند بیت شعر نمی توان دنیا را عوض کرد و ناراحتی و غم را از دل همه پدر و مادرهای دلشکسته زدود و یا فرزندانشان را ملزم به قدر دانی از آنها کرد .
لازم است ماموستایان آئینی ، اساتید و معلمان گرامی در این خصوص نهایت سعی و تلاش خویش را به کار گیرند و با انذار و تبشیر کودکان ، جوانان و نوجوانان آنها را نسبت به اهمیت احترام به والدین مطلع و آگاه نمایند .
ماموستایان محترم آئینی همانطور که اطلاع دارید نیکی به پدر و مادر و برّ الوالدین از واجبات است و لازم است فرزندان را آگاه کرد که به والدین خود در قید حیات احترام بگذارند و اینطور نباشد که این امر مهم و واجب به فراموشی سپرده شود اما اگر کسی به والدین خود در قبل از وفات احترام لازم و کافی گذاشت و طبق وصیت همین والدین و با ادله دینی و شرعی برای پدر یا مادرش مراسم تعزیه و مجلس ترحیم و فاتحه خوانی در مسجد و خانه نگرفت ، مورد حمله و سرزنش مردم و ماموستایان قرار گیرد و اگر کسی از کار این خانواده ها دفاع کرد که کار اشتباهی نکرده اند درمراسمات مختلف بانگ برآورند و اعلام کنند که عصر عصر فتنه است و عدهای خواستار برچیده شدن سنت فاتحهخوانی هستند و لازم است روحانیون با زبان برنده تر از شمشیر با این طرز فکر و تهاجم به سنت مقابله کنند ( که به قول بعضی از علما اصلا و ابدا سنت هم نیست ) .
... چه بهتر که اکنون آن زبان های برنده تر از شمشیر را با کمی ملایمت همراه کرد و به فکر دل شکسته این والدین در قید حیات بود و این واجب الهی یعنی نیکی به پدر و مادر و برّ الوالدین را که در زمان های نه چندان دور در این دیار رونقی والا داشته است مجددا احیاء کرد .
مختارابراهیمی
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد