یادداشت/فروتن امینی

نگذاریم خارمغیلان گلستان هورامانمان را کلبه احزان کند / بیایید همدلانه در خانه بمانیم

سرویس: اجتماعیکد خبر: 298325|00:47 - 1399/01/05
نسخه چاپی
نگذاریم خارمغیلان گلستان هورامانمان را کلبه احزان کند / بیایید همدلانه در خانه بمانیم
همه دعای دل ومراقبه خواندندبه درگاه خداوندگار!آب روان معنویت وعبادت راجاری تر ازهمیشه کردند!دست رد به یاس ونا امیدی دادند ونگذاشتندخار مغیلان گلستان هورامانشان را کلبه احزان کند !

به گزارشهزار ماسوله، امیدوارم آینده گان هورامان به ما بگویند:آنگاه که غارتگر خطرناکی به نام کرونا خواست ناجوانمردانه به هورامان شبیخون همه گیرانه بزند!همه در خانه ماندند،کانون گرم خانواده راگرمترازهروقتی نگه داشتند! دلانه به هم دل دادند!هنرمندانه نوای نشاط و شادمانی سردادندوگوش کردندموسیقی دوست داشتن را! ورزش دادند ذهن و جسم وفکررا!  نگه داشتند اصالت و وفاداری به وطن و خانواده را!

 

دردنیای زیبای فرزندانشان بازی کردند اگر چه در خانه ساکن بودند! راههای تازه ای برای بودن یافتندودقیقترگوش سپردند!پدران ومادران بهترازهمیشه الگوی سنگ صبور بودن شدندوبرای همیشه وفاداری به شریک زندگی راملکه جاودانه ی ذهن ساختند!فرزندان رسم ادب و نزاکت بجای آوردند و امید به زندگی را به چشمان مادران و پدران  هدیه کردند.

 

 همه دعای دل ومراقبه خواندندبه درگاه خداوندگار!آب روان معنویت وعبادت راجاری تر ازهمیشه کردند!دست رد به یاس ونا امیدی دادند ونگذاشتندخار مغیلان گلستان هورامانشان را کلبه احزان کند !غرقگی درنشاط را رقص کنان پشت شیشه پنجره هابرای شادی شکوفه های بهاری رو کردند!عده ای به دیار سایه هایشان شتافتند!


روشنفکران همیشگی هورامان،راه اندیشه ای نودرپی گرفتندوپیشقدم درروشنگری مردمانشان جان برکفانه ابرو دادندبه اصل تقدم پیشگیری بردرمان! در زمانی که عضوی را به درد آورده بود روزگار، فرشته های سلامتشان را قراری نبود تا تک گوهر آفرینش را خالصتر از همیشه زینت بخش صورتهای مردمان رنج دیده کنند

 

 دست در دست هم دادند به مهر میهن خویش را آباد کردند ودر نبود شکل زندگی پر خطر،عاری ازتفکروسنگدلانه هورامان التیام پیدا کرداینگونه خطرکه ازسرگذشت درمان تازه ای برای زمین خلق کردنداز آن رو در خانه های خود ماندند تا همیشه مهر هورامان به دلشان بماند چرا که حک بسته بود بردلشان:

 

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم نمی دانم
امید روشنایی گرچه در این تیره گیها نیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه میرانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید سرود فتح می خوانم
و می دانم تو روزی باز خواهی گشت

همشهریان عزیز بیایید همدلانه در خانه بمانیم.


فروتن اميني سرگروه مشاوره مديريت آموزش و پروش شهرستان پاوه

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد