یادداشت/امیر ابراهیمی

‍ ‍ وقتی دستی را به یاری می گیری، بدان که دست دیگرت در دست خداست

سرویس: اجتماعیکد خبر: 298323|00:37 - 1399/01/05
نسخه چاپی
‍ ‍ وقتی دستی را به یاری می گیری، بدان که دست دیگرت در دست خداست
امروز سومین روز از سال نو است؛ سالی جدید و روزهایی که یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند.

به گزارشهزار ماسوله، 


انسانیت اگرچه کم رمق ، ولی زنده است

امروز سومین روز از سال نو  است؛ سالی جدید و روزهایی که یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند.

روزهایی که گاهی طعمی شیرین دارند و گاه، تلخی گزنده را در کام بشر بر جای می‌نهند. اما در این میان هنوز هم باید چشم انتظار لحظات خوب بود

لحظاتی که دیگربار به ما یادآوری می‌کنند انسانیت هنوز هم اگرچه کم رمق، ولی زنده است و نفس می‌کشد.

 سالی که گذشت نیز روزهای تلخ و شیرین فراوانی داشت، روزهایی که دوست داریم نامی از آنها در خاطر بشر باقی نماند..

سالی که هنوز آثار سیل و زلزله استان کرمانشاه در آن فراموش نشده ، سالی که همچنان آسیب به محیط زیست ادامه داشت و شاهد کشتار بی‌رحمانه‌ی حیوانات، کشته شدن بسیاری از مردم بر اثر تصادف  در گوشه و کنار جهان بودیم

اما در عین حال شاهد صحنه‌هایی تحسین برانگیز و تأثیر‌گذار نیز بودیم که دیگر بار به ما نشان داد هنوز هم روی این کره‌ی خاکی، انسان‌هایی زندگی می‌کنند که از نعمت قلبی مهربان بهره برده و با نگاهی لبریز از حس نوع‌دوستی، صلح، آرامش و فداکاری به این دنیا و رویدادهای آن می‌نگرند

 انسان‌هایی که نه تنها درد هم‌نوع خود که درد دیگر ساکنان این کره را نیز حس کرده و با دستانی مهربان و پرمحبت، برای کاستن درد و رنج دیگران، پیش قدم می‌شوند.

مهربانی برای هر کدام از ما تعریفی دارد، گاهی گرفتن دست انسانی ناتوان، گاهی کمک به فردی نیازمند و گاهی حتی یک لبخند، حسّی به وسعت دنیایی از مهربانی را به ما و اطرافیان‌مان هدیه می‌دهد.

هر چند وصف خدمت صادقانه پزشکان و پرستاران در این متن را نمیتوان‌ به خوبی گنجاند

 ولی براساس حس انسان دوستانه و قدرشناسی لازم میدانم که از زحمات خانم آلاله سلیمانی پرستار جوانرودی که به صورت داوطلبانه در بیمارستان گلستان کرمانشاه که مرکز اصلی پذیرش بیماران کرونایی است حضور یافت .

آلاله سلیمانی یک ماه به دور از خانواده با عشق به بیماران کرونایی خدمت کرد و امروز به مرخصی آمد تا نفسی تازه کند و دوباره به خط مقدم مبارزه با کرونا برگرد.
 
خسته نباشی! گرچه می‌دانم خستگی را خسته کرده‌ای بس که از خودت مایه می‌گذاری تا مبادا شرمسار خانوده‌ای شوی که چشمشان به التیام دردهای کسی است که قوت لایموتشان را تامین می کند.
خستگی را خسته پایداری و استقامتت در برابر ناملایمات می‌کنی و در و دیوار بیمارستان از تو بابت این همه پایداری شرمسار است

پزشکان و پرستاران وطنم خسته نباشید

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد