چرا به شفقت به خود نیازمندیم؟

به گزارشهزار ماسوله، ما به شدت به مهربانی و شفقت نسبت به خود نیازمندیم، چون زندگی سخت است.

مهربانی نسبت به خود، یکی از ظرفیت های ما انسان هاست که در گونۀ ما تکامل یافته و بدان وسیله می توانیم رنج هایمان را تسکین دهیم و شجاعت لازم برای رویارویی با سختی های زندگی را کسب کنیم. ما می توانیم ریشه های شفقت را در تمایلی که به آرام شدن در حضور دیگران داریم پیدا کنیم.

همچنین می توانیم ریشه های آن را در توانایی خود برای نگهداری یک پایگاه امن ببینیم. پایگاهی که می توانیم از آن استفاده کرده و با موقعیت های دشوار کنار بیاییم و به سمت ارزش های خود حرکت کنیم. بزرگان سنن شفابخشی معنوی شرقی، معتقدند که شفقت واقعاً می تواند ذهن ما را تغییر دهد و مطالعات رفتاری و تصویر برداری عصبی نیز از این مشاهده، حمایت می کنند.

یافته های علمی نشان می دهند که تجربۀ مهربانی و شفقت از سوی دیگران، اثر آرامبخش روی ما دارد. هنگامی که به خاطر شرایط ترسناک یا اندوه بار، ناراحت و نگران هستیم، دوست داریم به سمت شریک عاطفی یا دوستان و خانوادۀ خود برگردیم تا از آن ها حمایت و توجه دریافت کنیم. آن ها به دقت به سخنان ما گوش می دهند، احساسات ما را بدون قضاوت می پذیرند و تصدیق می کنند و به ما اطمینان می دهند که هر کاری از دست شان بربیاید، برای کمک به ما انجام می دهند.ما در سایۀ این دانش که آن ها مراقب ما هستند، ما را محکوم نمی کنند و با ما مهربان هستند، ایمن و راحت می شویم.

نکتۀ بسیار مهم این است که در روان شناسی، علم مربوط به درمان شفقت به خود ثابت کرده است که شفقت و مهربانی را می توان از درون تولید کرده و به سمت خود هدایت کرد. این شفقت به خود در ما انعطاف پذیری روانی ایجاد کرده و باعث می شود که ما در کشمکش ها با اضطراب و سختی های زندگی تغییر چشمگیری پیدا کنیم. شفقت به خود به ما اجازه می دهد تا فضایی برای مواجهه با احساسات درد و پیچیدگی هیجانات، پیدا کنیم. این کار ممکن است دردناک و پیچیده باشد، اما وقتی از عمق جان خواستیم و تلاش کردیم که نسبت به خود، مهربان، یاری بخش، حمایت گر و پذیرا باشیم، تا زمانی که در حال انجام این کار هستیم، تحمل بهتری روی ناراحتی خویش و کنترل بیشتری روی رفتار ها و تصمیمات خود خواهیم داشت.