به گزارشهزار ماسوله، در منطقه اورامانات و بویژه شهرستان پاوه به لطف رشته کوه شاهو سالیانه شاهد بارش مناسب و فرانرمالی هستیم. بارش 1400 میلیمتری سال آبی 97/98 از آن نمونه است. اما توپوگرافی کوهستانی منطقه, شیب های تند و آهکی بودن بستر و عدم وجود مخازن نسبتا بزرگ طبیعی برای ذخیره این حجم بارش, موجب می شود این آبها بسرعت بسمت رودخانه های پایین دست تخلیه و در انتهای تابستان با کاهش یکباره حجم خروجی آبها مواجه گردیم. ضمن آنکه تبخیر زیاد را باید به این مهم بیفزایم.
شکل گیری قارچ گونه و هرز و بی برنامه سکونت گاهها در بالادست رودخانه ها و کنار چشمه ها و سراب ها و افزایش جمعیت موجب هدایت بخش اعظم آب های جاری در دسترس, به درون شبکه های لوله کشی شهری و روستایی شده است.
در واقع هیولای شبه شهرنشینی بی برنامه در حال هضم ستونهای مهم زندگی ما یعنی آب, درخت, تنوع زیستی, دام و ماکیان است. تا جایی که, در برخی نقاط صدردرصد آب مورد نیاز باغات, بسمت مصارف انسانی هدایت و گاهی شاهد خشک شدن باغات هستیم. این موضوع موجب فراهم شدن سوء استفاده برخی در جهت تغییر کاربری باغات به مسکونی می گردد.
در برخی نواحی روستایی و شهری بعلت مکفی نبودن میزان آب های جاری شاهد حفر چاه عمیق برای مصارف خانگی و کارگاهی هستیم. حداقل هفتاد درصد آب موجود در شبکه مجددا بصورت فاضلاب که حاوی انواع مواد شیمیایی , مواد آلی , و ارگانیزمهای فراوان و ... است و مستقیما قابل استفاده نیستند, به محیط ما باز می گردد.
از سویی؛ باغداری و دامداری و ماکیان داری از زیر بنایی ترین مشاغل مردمان این دیار است. مصرف آب مورد نیاز این حوزه ها در بخش خانگی و صنعتی موجب کاهش وسعت باغها و تعداد دام گردیده است.
ما اکنون در حال بریدن سریع شاخه های زیر پای خود هستیم. رشد بی برنامه سکونت گاههای انسانی و عدم محدویت و یا نبود اراده قانونی در تحدید تعداد طبقات احداثی و رشد قارچ گونه ساختمان, محدویت ها و مشکلات و چالشهای فراوانی برای دست اندر کاران حوزه آبرسانی و جمع آوری فاضلاب بوجود آورده است.
رشد طولی روستاها و شهرها در دوطرف یک جاده هرگونه برنامه ریزی بلند مدت را برای تدوین یک نقشه عملی و اجرایی و مهندسی را با محدویت بودجه ای و فنی مواجه ساخته است.
بازگشت حجم عظیمی از آب بصورت فاضلاب در غیبت شبکه جمع آوری استاندارد و تصفیه خانه, بعلت شیب منطقه مستقیما یا در حوزه آبیاری بکار برده می شود و یا با ورود به رودخانه ها و آب گذرها بازهم ناچارا و بالاجبار در آبیاری باغات مورد استفاده قرار می گیرد.
هرچند رودخانه ها و آب به لطف اکسیژنی که در جریان تلاطم مسیر دریافت می کنند از تصیفه خود بخودی برخوردارند ولی با حجم زیاد فاضلاب ورودی و نوع محتویات آن , کاهش دبی آبهای جاری , کوتاه بودن مسیر رودها و ورود فاضلاب سکونتگاه بعدی عملا این راهکار طبیعی را خنثی شده تلقی فرمایید.
متاسفانه نواحی بکر و خارج از حوزه سکونت گاه رسمی انسان نیز از سوی بهره برداران این نواحی بعلت کاربردهای غیر عقلانی (ویلا, استراحتگاه و خانه باغ....) نیز از این هجمه انسان در امان نبوده و آب رود ها و حتی خود چشمه ها نیز قابل شرب نیستند.
در چند سال اخیر برای معرفی محصولات باغی و دامی و تولیدی خود بسیار تبلیغ می کنیم که سالم و ارگانیک بوده و به بازار عرضه می کنیم. جشن های خاصی برپا می کنیم تا خیل مشتریان را به منطقه بکشانیم. برای ثبت جهانی خود اقدام می کنیم و از ریاست جمهوری دستور تسریع امر می گیریم. قطعا همه این اقدامات قابل تحسین است و بنده نیز در کنار دیگران هستم. اما بدون داشتن الگوی مصرف مناسب در حوزه آب و بدون احداث شبکه های مهندسی و فنی فاضلاب و بدون داشتن واحد های تصفیه کننده فاضلاب با ورود محصولات و تولیدات ما از سوی خریداران معتبر به داخل آزمایشگاهها و الصاق برچسپ غیرقابل مصرف به آنها هرآنچه رشته ایم پنبه خواهد شدو علاوه برآن نام نیک و نیک اندیشی هم خواهد مرد.
البته اقداماتی در این حوزه صورت گرفته و از جمله تصفیه خانه های شهر پاوه, داریان و هجیج و... (از طرف مجریان سد) و ساختمان نیمه کار تصفیه خانه بانه وره را می توان برشمرد.
بنابراین برای حفظ سلامت خود بعنوان اولین مصرف کننده ها و حفظ بازاری که برای بدست آوردنش بسیار تلاش می کنیم و تکریم وجهه خود و منطقه باید این مهم در اولویت مدیران قرار گیرد.
از دیدگاه بنده این امر حیاتی است و باید بیش از آنکه بفکر بازگشایی یک مرز باشیم و یا بفکر حفظ کرسی نمایندگی و مدیریت خود باشیم, همه هم و غم ما ساماندهی اصولی سکونتگاههای انسانی, تعریف الگوی مصرف آب و بدون شک سالم سازی و بی خطر سازی فاضلاب باشد.
اینجا تنها جایی است که باید به همه مصلحت اندیشانی که موجب درهم تنیدگی یک جامعه قانوگریز در منطقه ما شده اند, فرمان سکوت دهیم, چون, مایه حیات فاسد و کمیاب می گردد. باید به همه میز نشینان و فرمان بدستان و منبریان و انجمن و سمن ها هشدار دهیم تا دیر نشده است, دامن طبیعت و محیط زیست را از بدرفتاری و قانون گریزی و قانون گزاری مصلحت اندیشانه پاک سازیم, تا غرق نشده ایم, فکری بحال پسماند مایع و جامد کنیم.
محمود رستمی تبار
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد