روزی که شاه در برابر تختی تحقیر شد

به گزارش هزار ماسوله به نقل از شبکه خبر: «او پوریای ولی نبود. او هیچ کس نبود، او خودش بود، بگذار دیگران را به نام او و با حضور او بسنجیم. او مبنا و معنای آزادگی است ... و هرگز به طبقه خود پشت نکرد.» جلال آل احمد

به گزارش سرویس وبگردی پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، در زمانی که خیلی ها برای دست بوسی شاه و چاپلوسی سر از پا نمی شناختند، تختی هنگام دریافت نشان پهلوانی، مقابل شاه ایستاد.

سران کشوری و لشکری و امرای ارتش هم دور تا دور ایستاده اند. تختی قرار است بازوبند و نشان پهلوانی کشتی ایران را از شاه کسب کند، او می بایست سرش را خم می کرد تا شاه، نشان را دور گردنش بیندازد، اما جهان پهلوان، مقابل محمدرضا شاه هم سر خم نکرد و شاه را وادار کرد دستانش را بالا بگیرد و نشان را بر گردن جهان پهلوان ایران بیندازد. بسیاری از نزدیکان دربار، از این کار تختی ناراحت شدند و پس از مراسم او را سرزنش کردند.

در عکسی دیگر از تختی که کمتر دیده شده و مستند نبودنش سبب شده بود حتی عده ای «شایعه» بخوانندش، نفرت جهان پهلوان را از خاندان پهلوی می توان به وضوح دید؛ روزی که غلامرضا پهلوی، برادر بزرگ تر محمدرضا پهلوی، شاه مخلوع ایران، به تالار کشتی آمد و تختی در عوض ارادت و خم شدن مقابل برادر شاه، به مردم اقتدا کرد؛ این بخشی از حملاتی بود که عضو وقت جبهه ملی به شاه کرد. اما برخلاف دیگر گزارش ها، این یکی در اسناد ساواک نیامده بود.

ابراهیم افشار در این باره می نویسد: «اگر قرار باشد در تاریخ یکصد ساله ورزش ایران، که میلیون ها عکس و تصویر از رخدادها و شخصیت های موجود در آن به جا مانده است، فقط دو، سه تا عکس تاریخی انتخاب کنیم، یکی اش همین است. همین عکس بی نظیری که تمام حقایق سیاسی زندگی تختی را به تنهایی بر دوش می کشد. همین صحنه ای که باعث شد بسیاری از نویسندگان دهه پنجاه و هم دوره ای های تختی، آن را به عنوان آغازگر رو در رویی های سیاسی پهلوان بزرگ ما تلقی کنند و دق دلی این غلامرضا را بر سر آن یکی غلامرضا (پهلوی) بکوبند.
 

 
ادبیات حماسی (شفاهی و مکتوب) آنها همیشه بر این مبنا بوده که اختلاف اصلی تختی و رژیم، با این صحنه شروع شد که وقتی غلامرضا وارد تالار شد، هنگامه ای به پا شد و مردم آن یکی غلامرضا را تحویل نگرفتند و او کینه این صحنه را به جان گرفت. این تصویر مستند، یکی از عجیب ترین صحنه های زندگی تختی است که بعدها حقایق اتفاقات، بلایا و حتی شایعه های بسیاری را در زندگی اش رقم زد.

در این صحنه، تختی به ملتش تعظیم می کند و حسین پور (که تختی او را به نام محمدحسن صدایش می کرد)، با لباس داوری دیده می شود.» و این گونه تختی، تختی شد و همراهان غالباً سست عنصرش که عده ای شان بیش از او، وزن نشان های آویخته بر گردنشان بود، تختی نشدند. تختی مظلوم زیست و روزهایی که او را به پاس آزادی اش به تالار کشتی هم راه نمی دادند و رفقایش نفسشان در نمی آمد، نمودی از این مظلومیت آزادمردان برای آیندگان بود.