بازیگر باشیم، نه تماشاگر/ حیدر غلامی

1ـرواج این باور اشتباه که: هیچ کس صادق نیست؛ و به کسی نباید اعتماد کرد. بنابراین اعتماد ( سرمایه اجتماعی ) در آن به شدت لطمه دیده و بسیار کمرنگ است.

2ـضعف شدید کار گروهی و جمعی؛ و کمبود انجمنها، سندیکاهها، سازمانهای مردم نهاد، جمعیتها ، … و حتی وجود دیدگاه منفی نسبت بدانها و اعضایشان. کار به جایی رسیده که به عکس جوامع پیشرفته و مدرن، اگر کسی در هیچ تشکل گروهی و جمعی حضور نداشته باشد، آن را سند افتخارخود می داند.

3ـاکثر افراد جامعه از بروز دیدگاه و نظر خود به صورت شفاف واهمه دارند؛ و به جای نقد صریح و مستند، غالبا با ادب و ادبیات خاصی به نقدهای محفلی مشغول اند؛ یا در دنیای مجازی به نامهای مستعار، قلم فرسایی می کنند.

4ـاکثر افراد به خاطر حفظ یا افزایش منافع خود و یا ترس از دست دادن آنها، حاضر به حق گویی یا جانبداری صریح از حق نیستند.

5ـشایعه پراکنی و برچسب زنی امری رایج می باشد. متاسفانه اکثر افراد بدون تامل درباره شنیده ها و بررسی دقیق آنها و همچنین طلب دلایل متقن از گویندگان ـ به خصوص در موارد مهم و حیاتی ای که به آبروی افراد و خانواده ها و مسئولین مربوط می شود ـ، آنها را به راحتی پذیرفته و خود نیز پخش می کنند.

6ـجایگزینی روابط به جای ضوابط، در بسیاری از امور و کارها.

7ـعدم وجود نقد و نقد پذیری؛ و چشم پوشی و دم فرو بستن در برابر کارهای غیر قانونی و حتی خلاف قانونی همدیگر.

8ـبی تفاوتی اکثر مردم نسبت به مسایل و قضایای جامعه.

9ـواسطه شدن مردم و در برخی موارد افراد وجیه و دارای مسئولیت، جهت چشم پوشی و جلوگیری از برخورد قانونی با متخلفین در زمینه های مختلف.

10ـضعف شدید فرهنگ اختلاف، تمرین دمو کراسی، مدارا و رواداری ( تسامح).

فعالیت اجتماعی و خدمت در چنین جامعه ای نیازمند دردمندی و دلسوزی، کاردانی، حکمت، صداقت در قول و شجاعت در عمل، نفس طویل و آمادگی پرداخت هزینه است.

معقول و منطقی این است که کاندیداهای محترم شورا با علم به وجود چنین ویژگیهایی در جامعه و با آمادگی، به عرصه رقابت انتخاباتی وارد شده باشند. بنابراین انتظار می رود این عزیزان با مشاهده کارشکنی ها، سنگ اندازیها، نامهربانیها و بی مهریهای برخی از مردم و حتی ـ گاهی ـ مسئولین، دلسرد نشده و دست از کار نکشند؛ و در راستای خدمت و بهره مند کردن مردم از حقوق خود یا استیفای آن، در حد وسع و توان، تلاش نمایند.

در شرایط فعلی پیشنهادهای ذیل را جهت این عزیزان، خالی از لطف نمی بینم:

1ـبهره گیری از راهنمایی و مشاوره ی افراد متخصص و متعهد در زمینه های مختلف.

2ـآگاه کردن مردم از روند امور و افزایش فرهنگ شهروندی آنان با اطلاع رسانی دقیق و فعال نمودن کمیسیونهای مربوطه.

3ـشرکت دادن خبرنگاران در جلسات شورا ـ به خصوص جلسات تصمیم گیری درباره موضوعات مهم مربوط به شهر ـ ، مطابق ضوابط و مقررات.

4 ـپیگیری جدی و قانونی پرونده فساد اقتصادی شورا و شهرداری و … ـ در صورت وجود آن ـ وپرهیز از پیشداوری و اعلام نظرهای غیرمستند.

5ـقربانی کردن منافع و مصالح فردی در پای منافع و مصالح جامعه؛ و خارج کردن شورا از حالت دو قطبی.

6ـعدم غفلت از وظیفه ی اصلی خود ( برنامه ریزی و اقدام عملی در راستای عمران و آبادانی شهر و … )، به علت پرداختن به مسایل فرعی و حاشیه ای.

امید که مردم نیز نسبت به جامعه و مسائل و قضایای اطاف خود بی تفاوت نبوده و در حد توان جهت اصلاح آن گام بردارند.از قالب تماشاگری بیرون آمده و بازیگر شوند؛ و دنیای خود را حداقل به اندازه ی جامعه خود، گسترش دهند؛ زیرا به گفته یکی از بزرگان: دنیای هر کسی به اندازه ی بازیگری اوست، نه تماشاگریش.

آرزومند خدمت دلسوزانه ی نمایندگان شورای شهر پاوه 

حیدر غلامی  30/9/1392