شهر رمضان، شهر کلانتری های خالی

/ بر اساس یافته های اجتماعی و آنچیزی که تا کنون زندگی بشری آن را ثابت کرده است وجود پدیده ای به نام جرم، بزه و جنایت در هر جامعه ای به عنوان یک مولفه ثابت وجود دارد که میزان آن با توجه به سطح آموزش های ارائه شده به افراد و باورهای قالب دینی در هر گروه انسانی متفاوت است.

 

این موضوع نیز که بروز جرم و بزه در جامعه ایرانی نیز صورت می گیرد پدیده ای دور از تصور نیست و به راحتی می توان به میزان موارد رخ داد این موضوع را در جراید مورد بررسی قرار داد. 

 

گاهی مسئولین در طول سال آمارهایی را ارئه می دهند که در آن میزان جرایم و بزه های صورت گرفته نشان داده می شود و با این آمار میزان خشونت در سطح جامعه و یا پارامترهایی مانند فشار اقتصادی و دیگر موارد تا حدودی در دسترش قرار می گیرد. اما نکته قابل توجه در جامعه ایرانی که بنیان های آن بر اساس باورهای دینی چینش شده است نسبت به سایر کشورهای جهان متفاوت است به نحوی که نمونه بارز آن را می توان به سیر نزولی غیر قابل انکار وقوع جرایم در ماه های مبارک به ویژه ماه رمضان مشاهده کرد.

 

بسیاری از کارشناسان و علمای دینی بر این باورند که تمام اقشار جامعه در ماه رمضان نسبت به انجام فرایض دینی با حساسیت بیشتری برخورد می کنند و حتی افراد بزهکار انجام اعمال مجرمانه خود را به دلیل همین موضوع تا حدودی به کنار گذاشته و کمتر دست خود را به سمت سرقت و درگیری و نهایتا جنایت دراز می کنند. اما در این زمینه نباد حرمت قائل شدن برای ماه مبارک رمضان را به این معنی تفسیر کرد که افراد مجرم در سطح جامعه افرادی دینمدار هستند. چرا که اگر باورهای دینی در چارچوب فکری و عقیدتی آنان جایگاه ویژه ای داشت هیچ گاه برای رسیدن به خواسته های خود دست به انجام چنین اعمالی نمی زدند تا شاید از طریق این راه به خواسته های خود دست یابند.

 

این موضوع نگاهی است که هر سال از سوی رسانه های آن سوی آب مورد توجه قرار می گیرد و مجرمان را افرادی دین دار معرفی می کنند اما این نکته را به فراموشی سپرده اند که اگر میزان جرم در ماه مبارکی همچون رمضان کاهش می یابد نشات گرفته از ته مانده های اعتقادی است که در روح و جسم آنان رسوخ کرده و همان میزان اندک تاثیر بسزایی در کاهش افکار شوم در ذهنشان دارد.

 

کلانتری هایی که خالی تر از هر ماه دیگر هستند و بازداشتگاه هایی که میزبان نفس های سنگین کمتری است می تواند این موضوع را نشان دهد که با وجود تمام سقوط های انسانی معیارهای دینی تا چه میزان می تواند افراد را از بروز بزه نگاه دارد و این نکته را به اثبات برساند برای اینکه کلانتری ها و بازداشتگاه ها فقط در ماه رمضان خالی نباشند می توان با ابزارهای آموزش دینی در این راه گام برداشت و تاثیرات شگرف آن را به نظاره نشست.

 

 مصطفی خدابخشی