به گزارشهزار ماسوله،به عنوان یک معلم در حوزه مطالعات اجتماعی قطعا یکی از مسائلی که با آن بسیار درارتباطیم و بر آموزش و یادگیری دانش آموزان تاثیری مستقیم دارد چگونگی و مدت زمان استفاده و بهرهگیری نوجوانان از فضای مجازی است.
دکتر صفر ولدبیگی از فرهنگیان شهرستان پاوه است که همواره دغدغه تاثیر فضای مجازی بر جامعه فرهنگ و خصوصا فرزندان منطقه دارد که با توجه به تاثیرگذاری رسانه بر فرهنگ و فرزندان منطقه از این صاحب قلم خواستیم که نتایج تحقیقش در این رابطه که قابل تامل است را بیان کند.
تمایلی به تکرار مطالب گذشته یا سخنان و آمار کلی و عمومی در سطح جهان وایران را نداشتم چرا که در این باره بسیار نوشته و منتشر شده است.
صلاح دانستم نتیجه کلی پژوهشی که پاییز گذشته درمدارس محل تدریسم در پاوه درباره استفاده دانش آموزان از فضای مجازی انجام دادم در اختیارتان بگذارم.
به عنوان یک معلم در حوزه مطالعات اجتماعی قطعا یکی از مسائلی که با آن بسیار در ارتباط هستیم و بر آموزش و یادگیری دانشآموزان تاثیری مستقیم دارد چگونگی و مدت زمان بهره گیری نوجوانان از فضای مجازی است.
بنابراین می خواستم به صورت واقعی و طی یک کار تحقیقی میدانی وضعیت را بررسی کنم؛ بنابراین یک فرم پرسشنامه ای با ۲۰ سئوال و جواب های چند گزینه ای تهیه و در اختیار دانشآموزانم قرار دادم و ضمن توجیه هر سئوال و جوابگویی به ابهاماتشان نهایتا بعد از 40 دقیقه برگه ها را جمع آوری کردم.
سئوالاتم بیشتر در دو حوزه بودند؛ یکی درباره استفاده از فضای مجازی و دیگری بهرهگیری از کتاب و مطالعات غیردرسی بود.
این پرسشنامه در سطح دو مدرسه شهری وروستایی در مقطع متوسطه اول است. برای خودم هم نتایج این تحقیق هم جای تعجب داشت وهم نگرانی.
به صورتی خلاصه به چند مورد از جواب دانش آموزان به برخی از سئوالات اشاره میکنیم: ۹۸ درصد دانش آموزانم دارای گوشی موبایل یا تبلت یا لب تاپ یا کامپیوتر در منزل بودند.
بیش از 70 درصد دانش آموزان روی گوشی موبایل یا تبلت و کامپیوترشان به اینترنت دسترسی داشتند.
بیش از ٥۰ درصد آنان از فیلتر شکن استفاده می کردند.
در شبانه روز میانگین بیش از ۷ ساعت از تلویزیون ودیگر رسانه ها استفاده میکردند.
۹۰ درصد وقت آنان در فضای مجازی صرف انجام بازیهای کامپیوتری یا تماشای کارتون و فوتبال بوده است.
۸٥ درصد از دانش آموزان شخصا به مراکز فروش بازیهای رایانه ای و فیلم و سریالها در سطح شهر مراجعه واقدام به خرید کردهاند.
ازسوی دیگر تنها ۲۰درصد دانش آموزانم عضو کتابخانه های عمومی شهر بودند.
میانگین مطالعه کتب غیر درسی آنها در طول سال ٥ کتاب بوده است.
تنها ۷ درصد والدین به عنوان جایزه وهدیه به فرزندانشان "کتاب" را انتخاب کردهاند.
سئوال پایانی ام این بود اگر قرار باشد مدرسه به شما جایزه یا هدیه ای تقدیم کند دوست دارید کتابی غیر درسی باشد یا یک بازی رایانه ای مورد علاقه اتان؟ که ۹۲ درصد بازی رایانه ای را ترجیح دادند.
این تنها اشاره ای گذرا به این تحقیق بوده و در صورت تدوین جامع ونهایی آن در اختیار صاحبنظران قرار خواهد گرفت که امیداست نتایج و پیشنهادات آن بتواند گامی کوچک در راستای پرورشی نسلی متعهد باشد.
قطعا اگر هم اکنون و بعد از ظهور و گسترش بیماری کرونا که باعث تعطیلی مراکز آموزشی وفرهنگی و از سوی دیگر به کارگیری روزافزون فضای مجازی توسط والدین ودانش آموزان گردیده تحقیقی دیگر صورت پذیرد نتایج آن تعجب آورتر و بسی نگران کننده ترخواهد بود.
د. صفر ولدبیگی
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد