به گزارشهزار ماسوله، با وجود تذکر مداوم مسئولان مربوطه و رسانه‌ها و متخصصان، برخی از مردم نسبت به منزل ماندن، شستشوی مداوم دستها، رعایت نکات بهداشتی توصیه شده و حتی سفر نرفتن بی توجهی نشان میدهند.
افرادی هستند که بدون هیچ حس بدی همه جا می‌روند، چون به نظرشان اتفاق بدی نخواهد افتاد و هر چه پیش آید خوش آید. و دیگرانی هم هستند که از صبح که بیدار می‌شوند تا آخر شب اضطراب و آینده‌نگری مثل خوره به جانش می‌افتد. شما جزو کدام دسته از افراد هستید؟
در حال حاضر شایعه های زیادی در شبکه اجتماعی در ورد نحوه درمان فرد مبتلا به ویروس کرونا وجود دارد. از مصرف برخی مکمل‌های غذایی گرفته تا قرقره کردن مکرر آب‌نمک و مرطوب نگاه داشتن گلو، حتی برخی تبلیغ برخی واکسن‌های جعلی کرونا را نیز آغاز کرده‌اند.
اما واقعیت این است که تا امروز هیچ راه درمانی برای عفونت ناشی از ویروس کرونا وجود ندارد. بهترین راه‌های پیش‌گیری توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت، شستشوی کامل و مداوم دستها و اجتناب از برقراری ارتباط نزدیک با هر فردی که بیمار است و تب دارد(صرفنظر از اینکه کرونا دارد یا ندارد).
برخی نظرسنجی ها نشان میدهند که عده ای از جوانان معتقدند: «فوقش کرونا می گیرم، اتفاق خاصی نمی افتد. هر اتفاقی هم بیفتد حاضر نیستم دست از خوشگذرانی و مهمانی بردارم.» حتی نتایج نظرسنجی نشان داد که نصف افراد بالای ۶۰ سال اصلا نگران احتمال مردن به خاطر ابتلا به این ویروس نیستند.
یکی از دلایل بی توجهی مردم به موضوع قرنطینه آن است با اینکه می دانند این ویروس خطرناک و کشنده است اما باور ندارند که ممکن است این بلا سر خودشان بیاید. درست مانند زمانی که اقوام یا همسایه ای فوت می کند گمان می کنیم این اتفاق برای ما نمی افتد و فقط برای دیگران اتفاق می افتد.
دلیل دیگر آن است چون مردم یک نشانه واضح نمی‌بینند خطر ابتلا به کرونا برایشان دوردست و ناممکن است. شاید اگر افراد مبتلا به بیماری بلافاصله مشخص می شدند مثلا رنگشان عوض می شد یا هر نشانه دیگر، افراد به احتمال زیاد توجه بیشتری به رعایت فاصله و نکات ایمنی می کردند.
همچنین از آنجایی که دوره پنهان این بیماری بسیارطولانی است و خیلی ها در ابتدا هیچ علامتی ندارند مردم دیرتر به فکر ماندن در قرنطینه می افتند و با خود می گویند این بار هم بیرون میروم و اتفاقی برایم نمی افتد. همچنین به علت بالا رفتن قیمت ماسک و دستکش برخی ها به دلیل مشکلات مالی امکان استفاده از وسایل ایمنی را ندارند.
در حقیقت مستندات موجود نشان می دهد که مردم در سنجش خطر و احتمال بسیار ضعیف عمل می کنند. مثلا بسیاری از افراد از پرواز کردن بیشتر از رانندگی با ماشین می ترسند در حالی که احتمال تصادف و مرگ در ماشین بسیار بیشتر است.حال چگونه می توان به شکلی موثر افراد را قانع کرد که در قرنطینه بمانند و نکات بهداشتی را رعایت کنند؟
اول اینکه مسئولان ذیربط شرایطی فراهم کنند تا امکانات بهداشتی نظیر ماسک، دستکش و ژل شستشو با قیمت مناسب در دسترس همگان قرار گیرد و اطلاع رسانی همه گیری بیماری کرونا با ذکر خطرات آن توام با دلیل و مدرک از طرف مقامات کارشناس که مردم آنها را قبول دارند صورت گیرد.
دوم اینکه سعی کنیم دوران قرنطینه را برای مردم بصورت منفی نشان ندهیم بلکه می توانیم آموزش دهیم که می توان از دوران قرنطینه به بهترین شکل ممکن سود جست و به کارهایی پرداخت که قبلاً مجال پرداختن به آنها را نبود. حتی قرنطینه را می توان به عنوان فرصتی خلاقانه و مفید برای اهل اندیشه و تفکر معرفی کرد.
سوم اینکه مسأله را شخصی کنید و از مردم بخواهید اگر به سلامت خود فکر نمی‌کنند به سلامتی خانواده، فرزندان و والدین خود فکر کنند و از خود بپرسند اگر کارهایشان جان عزیزانشان را به خطر اندازد آیا می توانند خود را در آینده سرزنش نکنند و ببخشند؟ یا چند سال بعد را تصور کنیم که این بیماری و همه گیری آن به پایان رسیده است در آن زمان چه فکری راجع به رفتار فعلی خود خواهیم کرد؟ آیا به خاطر از دست دادن عزیزان و رعایت نکردن قرنطینه و نکات بهداشتی افسوس نخواهیم خورد؟
شاید با فکر کردن به این مسائل مسئولیت بیشتری در قبال رفتارهایمان داشته باشیم و تصمیمات بهتری برای سالم ماندن خود و اطرافیانمان بگیریم.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد