به گزارشهزار ماسوله، ابراهیم شمس به عنوان مدیر مسئول موسسه فرهنگی هنری نسیم فرهنگ هورامان در اين مراسم ضمن خیر مقدم به میهمانان ، به اهداف و تببین این مراسم پرداخت و در مورد اصالت مردم هجیج و هورامان سخنانی را به سمع و نظر حاضرین رساند.
وی در ابتدای سخنان خود در مورد انتقادی احتمالی اظهار داشت: شخصیتهای فرهنگی در زمان حیات خود زیاد مورد توجه نیستند اما به محض از دنیا رفتن برایشان مراسم می گیرند. این یک نقص قابل نقد است. در مورد میرزا سعداله این قضیه صدق نمی کند زیرا در زمان حیاتش برایش دو مراسم با شکوه برگزار گردید. و امروز بنا به درخواست تعدادی از اهالی محترم روستای هجیج این مراسم تدارک دیده شد.
ابراهيم شمس افزود: امروز آمده ایم تا از شاعری هجیجی یادی بکنیم که علاوه بر شعر، نمادی از سختکوشی مردم هجیج بوده است. جا دارد در اینجا وصفی از مردمان هجیج بکنم. وقتی صحبت از دینداری هورامان به میان می آید، مردم هجیج الگویی از دینداری هستند. وقتی اصالت هورامان مطرح است، هجیجان به عنوان نمادی از اصالت هورامان شناخته می شوند. وقتی صحبت از لباس هورامی می شود، اذهان به سوی عمامه و شال هجیجی سوق داده می شوند. وقتی صحبت از صنعتگری و کاروان کردن و سختکوشی مردم هورامان می شود، هجیجیان نمادی از سختکوشی مردم هورامان هستند.
وي گفت: متاسفانه امروز این نمادها کمرنگ شده اند. در این سالن که اکثریت آن هجیجی هستند، مخصوصا نماد لباس زیاد به چشم نمی آید. می خواهم این پیام را به جوانان هجیج بدهم : این شالی که به کمر بسته ام، شال هجیجی است. شال هجیجی برای شما نماد هجیجی بودن است. آن را به کمر ببندید و به هجیجی بودن خود افتخار کنید زیرا این جزئی از فرهنگ هورامان است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به صنعتگری مردم هورامان در ازمنه گذشته پرداخت و گفت: هورامی لباس خود را، خود ساخته است. امروزه لباس هورامی (چوخه ورانگ) زیباترین لباس است. کلاش مخصوص به هورامان است. هورامی برای وسایل پخت وپز و غذا خوری از بهترین درختان جنگلهای هورامان استفاده نموده است. معماری هورامان در دنیا کم نظیر است و این باعث شده تا ثبت جهانی هورامان از جانب سازمان یونسکو مطرح شود.
شمس تصريح كرد: در منطقه کوهساری هورامان بهترین سنگ آسیاب ساخته شده اند که تا مناطق دوردست کردستان آمده اند و از سنگ آسیابهای هورامان برده واستفاده نموده اند. هر یک از روستاهای هورامان خود دارای یک یا چند آسیاب بوده اند که مردمان ماهیدشت و شهرزور برای آسیاب کردن گندمان خود ناگذیر به روی آوردن به هورامان شده اند.
وي ادامه داد: چوخه و رانک از صنایع هورامان است که اگر چه امروزه در مناطق بیرون از هورامان بیشتر به این صنعت دستی پرداخته می شود اما روزگاری من یادم هست بیش از دویست جولای نودشه ای در مناطق مختلف کردستان به جولایی مشغول بودند واین صنعت دستی را به این مناطق بردند. یا کلاش هورامی که تا سی سال پیش به هورامی جماعت دوم می گفتند. واژه دوم که به معنای کلاشکر است، یک نوع سخافت به شمار می رفت.
وي با اشاره به شعري از شاعر بزرگ کرد ماموسا قانع گفت: اين شاعر بزرگ كرد از زبان شاخ هورامان چنین می گوید:
پزشکم نه دی من له عومری خوم وسام تیا نه بوو جگ له جولا و دوم
اگر چه در این بیت شعر جولایی و کلاشکری دو شغل سخیف قلمداد شده اند، اما امروزه از صنایع دستی محترمانه به شمار می روند و از هورامان به سایر مناطق کردستان صادر شده اند.
وي در پايان گفت: این مطالبی را که عرض کردم شاید برای این دوران زیاد با اهمیت تلقی نشوند اما در دورانهای پیشین از هنرهای خوب زیستن بوده است.
گفتني است میرزا سعدالله خدیری از شاعران پیشکسوت کرد که زاده روستای هجیج شهرستان پاوه می باشد، بامداد روز ۲۲ دیماه در سن ۹۴ سالگی بدرود حیات گفت.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد