وداع فرهاد ثانی با میگوره و دیارش

به گزارشهزار ماسوله، خالو حسین کوهکن مردی است که نامش همانند نام اساطیر بزرگی چون فرهاد کوهکن پرآوازه گشته و چون افسانه‌ای جاودان همگان را در بهت و حیرت واداشته است، صبح امروز به دیار بافی شتافت.

خالو حسین در سال ۱۳۴۳ خالو حسین به دلایلی پای خود را از دست می‌دهد، و به دنبال آن وی مجبور به گوشه‌گیری و معلولیت می‌شود .

جنگ ایران و عراق نیز موجب آوارگی او و مردمانش به مکان‌های امن‌تری می‌شود که از میدان جنگ به دور بودند بعد از چند سال تنگدستی سرانجام خالو حسین همراه با یکی از دخترانش رو به یکی از مناطق ییلاقی طایفه‌ی امامی (بانه‌وره) به نام «میگوره» می‌آورند.

او شروع به کندن صخره‌ای در مجاورت محل اسکان خود می‌نماید که بتواند جای راحتی برای اقامتش باشد. رفته رفته که صخره را می‌تراشد و درون سخت و مغرورش را بیرون می‌کشد، مورد استهزاء قوم و خویشاوندان قرار می‌گیرد که او را از سرنوشتی که با دستان خود شروع به ساختنش کرده بود، باز می‌داشتند.

او در طول ۱۹ سال، هر چند که از داشتن نعمت پای چپش برخوردار نبود، به صورت مداوم مشغول جنگیدین با کوه و کاویدن درون سنگ بود. ثمره‌ی این استقامت و مشقت؛ سرایی سنگی است با ۷ قسمت مجزاء که تمامی ملزومات یک خانه را داراست.