به گزارشهزار ماسوله، هنرهای سنتی از دیرباز در میان کردها رواج داشته و با توجه به شرایط خاص جغرافیایی از تنوع برخوردار بوده است. تولید این آثار، هم مصرف محلی دارد و هم از نظر اقتصادی در بهبود زندگی مردم منطقه مؤثر است.مهم ترین هنر های سنتی را دستباف ها، قالی، گلیم، سجاده بافی، (موج، جاجیم)، شالبافی و تهیه پارچه های پشمی، گیوه دوزی، نازک کاری، منبت کاری، معرق، سفال گری، نمد مالی، زیور آلات محلی، سوزن دوزی، قرقره بافی، قلاب بافی، گل دوزی، پولک و منجوق دوزی، حصیر و سبد، بافت سیاه چادر، فلزکاری، ساخت آلات موسیقی تشکیل می دهند.
چوخه رانك
مردم اورامان، با کرک نوعی بز به نام مه رهز ( (merez یا مرغوز که دارای کرک پشم لطیفی است، شال هایی را به عرض ۲۵ سانتیمتر و طول تقریبی ۲۶ سانتیمتر می بافند که از نخ حاصل از آن پارچه هایی تهیه شده که با آن لباس محلی مردان کرد، چوخه و رانک، بافته می شود.
علاوه بر آن دوخت کلاه و دستکش و پووزه وانه(puzewane ) (ساق بند) با استفاده از آن در پارچه ها رواج دارد. کار بافت شال نیز در کارگاه های شالبافی که شامل دستگاه های بافندگی ۴ ورودی است، انجام می شود.
شال یا چوخه رانک در نوع خود پارچه ساده یا گل دار به صورت قطعات مختلف، از پشم و کرک و مو است که پشت و روی پارچه همسان بافته می شود، نوع مرغوب شال یا چوخه رانک از نوع موی بزی معروف به مرغوز یا (مه ره ز) تولید می شود.شال یا چوخه رانک به علت اصالت خود در بیشتر جشنها و مراسم به کار برده می شود، می توان از لباس شال یا چوخه رانک انواع لباس اشرافی مردانه مانند کت و شلوار و کراوات استفاده نمود، البته تولید چتفه یا شانه پوش برای بانوان از شال جای خود را دارد.
((بز مرغز )) :
بزی با موهای لطیف و بلند و براق که در سال از هر بز بین 2/5 - 2 کیلو گرم مو می توان برداشت نمود البته این محصول را در رمه های اصیل گا هی تا دو برابر این مقدار می توان برداشت کرد .
نژاد مرغز از تیره های بز نژاد انگورا می باشد که گفته می شود از اختلا ط نژاد انقوره با بز بومی کردستان به وجود امده است .
بز مرغز به علت دارا بودن کرک های ظریف ء یکی از بهترین نژاد های کر کی بز در ایران شنا خته می شود .
در گزارشی حا کی است که ظرفیت تولید سا لانه کرک در ماده بز ها حدود 1/5 و در بز های نر حدود 2 کیلو گرم است .
همچنین از تولید شیر روزانه حدود 1/5 لیتر در روز در دوره شیر دهی حدود 6 ماه با شیر چربی نسبتا زیاد حدود 10 - 12 درصد خبر داده شده است .
ارزش موی این نژاد بسیار زیاد است .
مهمترین کار جهت افزلیش تولید در این نژاد اصلاح این نژاد است که در این حالت انتخاب بزهایی که دارای موی مجعد و لطیف و سفید باشند و همچنین ویژگیهای بزهای نر جهت جفت گیری بسیار اهمیت خواهد داشت .
تغذیه محلی بز مرغز
از آنجایکه وابستگی بزهای مرخز به لحاظ سیستم تغذیه90 درصد به درختان بلوط واقع در جنگلهای زاگرس شمالی میباشد لذا دامداران در تمام زمستان از سر شاخه های خشک شده این درخت که با گلازنی(قطع شاخه‌ها وسر شاخه‌ها برگ بعضی از گونه‌های بلوط مناطق جنگلی) جمع آوری کرده اند وآنرا به نام «گلا» می نامند جهت تغذیه بز استفاده می کنند. سرشاخه زنی یا سرشاخه بری درختان بلوط سابقه ای طولانی ودیرینه داردوبدرستی نمی‌توان تاریخ مشخصی برای آن بیان نمود. در فصول بهار و تابستان نیز برگ بلوط به صورت تر در تعلیف این دامها مورد مصرف قرار می گیرد.
یکی از خصوصیات مهم پارچه شال یا چوخه رانک سبک بودن، خنک بودن در فصل گرما و گرم بودن در فصل سرما است، چوخه رانک لباسی است که در تمام نمایشگاه های جهان برتری خود را حفظ کرده است.
این لباسشامل نیم‌تنه‌ای به نام چوخه که از جنس پشم یا کتان است که سقز، بانه و مریوان به آن «که وا» می‌گویند و درسنندج آن را «چوخه» می‌نامند، و شلواری گشاد به‌نام رانک که مچ‌پای آن تنگ است.سورانی که نوعی آستین شل و دراز است که دارای شکل مثلثی بوده و بر روی مچ و دست بسته می شود.شال که به آن «پشت ون» و «پشت ینه» نیز گفته می شود، ۳ تا ۱۰ متر طول دارد که در ناحیه کمر بر روی لباسها بسته می شود. دستار یا «کلاقاه» نیز به بعنوان کلاه بر سر مردان کاربرد دارد.
یکی از بافندگان این لباس در گفتگویی با خبرنگار ما اظهار داشت:هر منطقه بر اساس فرهنگ و وضعيت جغرافيايی خود نوعی پوشش مخصوص به خود دارد و در این مناطق هم لباس چوخه رانک از این گونه است.
ملیحه خانم که افزود: لباس سنتی چوخه رانک براساس نیاز این منطقه درست شده است و ساخت ان هم نوعی است که در زمستان پوششی گرم و در تابستان هم خنک است.
وی گفت: برای ساخت این لباس ابتدا باید مرز را تهیه و به الیاف نخی که حدود یک ماه طول می کشد تبدیل کرد و بعد از آن که به صورت الیاف بزرگی از نخ درآمد، برای حلاجی کردن آن به حلاج سپرده می شود.
وی ادامه داد: حلاج نیز پس از در کنار هم قرار دادن این نخ به صورت تکه پارچه هایی کم عرض تبدیل و در نهایت به دوخت آن اقدام می کنند.
یکی از فروشندگان این کالای تولیدی نیز در این باره به ما گفت: تهیه این لباس که مراحل خاص خودش را دارد پس از تبدیل مرز به نخ و تبدیل نخ به تکه پارچه هایی کم عرض ان را تحویل خیاط می دهند.
وی افزود: این لباس تولیدی در قبل از دوخت آن به فروش می رسد و با توجه به مراحل سخت و هزینه های صرف شده در آن بسته به نوع آن از 800 هزار تومان تا یک میلیون و پانصد هزارتومان ارزش دارند.
وی گفت: بعد از فروش آن است که خریدار آن را در سایز مشخص تحویل خیاط خواهد داد.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد