به بهانه 20 خرداد 64 سالروز بمباران شهر پاوه

 ابیات ذیل درتاریخ 25 خردادماه 1364 ساعت 3 بامداد به همین مناسبت سروده شده است.

 

 جهت زنده نگه داشتن یاد وخاطر همکاران فرهنگی که دراین حادثه شهید شدند درابیات ذیل از آنان یاد شده است، از خانواده سایر شهدای این حادثه خونین که نام شهیدشان ذکر نشده پوزش می طلبم.

 

 

 

سرای ما فرو ریخت بر سر ما

 

به بمباران میگهای دشمن

 

از آن مائی که بودیم لحظه ای پیش

 

بمانده این زمان سرهای بی تن

 

از آن سو ناله وافغان وآه است

 

از این سو بشنوی ،فریاد وشیون

 

به یکدم زندگی بربست رختش

 

همه بودند یاد مرگ ومردن

 

بدیدی سر که افتاده به یکجا

 

بدیدی دستها افتاده بی تن

 

بدیدی نوجوانی خفته در خون

 

که عاجز می شوی از شرح وگفتن

 

زخون این عزیزان وشهیدان

 

به پا شد سیلی بیخ و بن برافکن

 

هزاران بار بگویم این حکایت

 

ندانی آنچه رفته بر سرمن

 

قدیمی ها به تحقیق گفته اند نیک

 

(شنیدن کی بود مانند دیدن)

 

 

 

وباز هم به همین مناسبت:

 

 

 

ساعتی بود نا مبارک لحظه های ترس وبیم

 

در دوشنبه چاشتگاهی ساعت نه بود ونیم

 

قفل روزه بر دهانها،مهر ایمان بر قلوب

 

شهر خوبان بار دیگر شد گرفتار لئیم

 

بار دیگر شهر پاوه شهر خون وصوم شد

 

عده ای بی سرشدند وعده ای گشتند یتیم

 

زیر ورو شد هر چه بوداندر مسیر جانیان

 

جسم بی پا وسر و یا از تنه کردیده نیم

 

شیون وزاری فتاد اندر سرای هر کسی

 

می شنیدی هر قدم از وای وای تا یاکریم

 

از میان ما برفتند چند عزیزی بی گناه

 

مسلم و عرفان وصدیق ،عادل وسید نجیم

 

(روحشان شاد یادشان گرامی)

 

سید ناصر فخری