ناکارآمدی در مصرف بودجه زنان

شنیده ها حاکی است کمیسیون تلفیق، بودجه درخواستی دولت را هدررفت منابع تلقی کرده، آن هم در بخشی که به زعم آنها توجه به مسائل مربوط به زنان و خانواده در حد برگزاری همایش و سمینار یا چاپ کتاب و بروشور خلاصه می شود.

صرف نظر از این که استدلال کمیسیون تلفیق برای حذف بودجه درخواستی برای امور مربوط به زنان و خانواده تا چه حد درست و بجا بوده، اما ضروری است به چند نکته توجه شود.

اول این که بودجه درخواستی دولت در راستای اجرای ماده 230 قانون برنامه پنجم توسعه بوده، همان ماده ای که مجلس بارها دولت را مکلف به تدوین آن کرده و در راستای تدوین برنامه جامع توسعه امور زنان و خانواده تهیه شده است.

در واقع مجلس خود خواستار توجه به امور مربوط به زنان در قانون شده. پس حالا جای سوال است اگر بخواهد بودجه ای به آن اختصاص ندهد.

دوم این که چون کمیسیون تلفیق، اختصاص بودجه به این بخش را صرف بودجه در موارد بی فایده دانسته، می توان یک ایراد به این کمیسیون و یک ایراد به مرکز امور زنان ریاست جمهوری وارد کرد.

ایراد به کمیسیون از این بابت که چرا به نص صریح قانون پنجم توسعه بی توجه است و ایراد به مرکز امور زنان از این بابت که چرا با این که یک قانون در دست دارد تاکنون نتوانسته مجلس را نسبت به این قانون و برنامه های مرکز توجیه کند.

نکته سوم این که همه می دانیم امسال به علت شرایط اقتصادی کشور، بودجه به صورت انقباضی طراحی شده، یعنی مجلس، بودجه اولویت دارترین موضوعات را تصویب می کند و حالا که از اساس با اختصاص بودجه به امور زنان و خانواده مخالفت کرده معنایش این است که از نظر مجلس، پرداختن به موضوع زن و خانواده جزو اولویت های کشور نیست.

این که چرا مجلس چنین نگاهی به مسائل مربوط به زنان دارد موضوعی است که بخشی از آن می تواند از فرهنگ جاری در کشور ناشی شود، اما بی شک بخش عمده آن به ناکارآمدی برنامه هایی که تا به حال در این حوزه تدوین شده مربوط می شود، چون اگر تا به حال با وجود همه شعارهایی که به نفع زن و خانواده داده می شود، کارهایی اساسی و موثر در این حوزه انجام می شد و همگان نتایج حاصل از آن را لمس می کردند، امروز مسائل مربوط به زنان موضوعاتی لوکس، حاشیه ای و بی فایده تلقی نمی شد.